Cultuurhistorie Wehe-den Hoorn

De bebouwing langs de wegen en wateren van Den Hoorn is ontstaan op het kruispunt tussen de oude geul van de Pieterbuurstermaar de weg van het middeleeuwse terpdorp Wehe naar Eenrum. Eind 17e en begin 18 eeuw werd deze waterweg steeds belangrijker door de aanleg van de trekvaart routes. Langs de waterweg ontstonden op strategische plekken handelsbuurtjes. In Den Hoorn werd de groei door de overwegend katholieke bewoners in 1733 bekroond met de bouw van een kerkje. In de loop van de 20e eeuw groeiden de beide kernen naar elkaar toe en sinds 1966 vormen ze het nieuwe dorp: Wehe-den Hoorn.

Het gebouw van de voormalige rooms-katholieke school in Den Hoorn is een versteende getuigenis van de 18e -eeuwse katholieke missie om in Noordwest Groningen de katholieke gemeenschap te ondersteunen en uit te bouwen. In Den Hoorn is het katholieke centrum bijvoorbeeld nog uitgebreid met een formidabele kerk met pastorie en ook de nabije kroeg en de begraafplaats hebben een katholiek stempel. Jaren later is dit nog steeds zichtbaar.

Eind 19e eeuw kreeg de Utrechtse architect Wilhelm Victor Alfred Tepe de opdracht om nieuwe scholen in deze omgeving, waaronder Sint Ludgeres, eigentijds vorm te geven. Terwijl de gevels nog redelijk gaaf bewaard zijn gebleven, is er nu aan de binnenkant nog maar weinig van deze historische interieurs bewaard gebleven. De restanten van beschilderde plafonds in de voormalige sociëteit en de trap met de beeltenis van de drie-eenheid zijn voorbeelden van deze laatste historische elementen. Ze hebben daarom extra betekenis en waarde. Het behoud van deze historische elementen is een uitgangspunt geworden voor verdere ideeën rondom het verduurzamen en versterken van het schoolgebouw.

Bronvermelding: Google Streetview

Bronvermelding bovenstaande foto: beeldbankgroningen.nl (identificatienummer: NL-GnGRA_817_1323, vervaardiger T. Beckeringh).